Τον Ιούνιο του 1935, οι προοδευτικοί διανοούμενοι και συγγραφείς από ολόκληρο τον κόσμο συγκεντρώνονταν στο Παρίσι, σε ένα συνέδριο για την υπεράσπιση του πολιτισμού: Ζιντ, Φόρστερ, Χάξλεϋ, Βάγιες Ινκλάν, Μαλρώ, Μπρεχτ, Χάινριχ Μαν, Αραγκόν, Τζαρά, Τολστόι, Έρενμπουργκ, Πάστερνακ, Μπάμπελ και άλλοι πολλοί (τα πολύ ενδιαφέροντα υλικά του συνεδρίου αυτού κυκλοφόρησαν το 2005 στα γαλλικά, Sandra Teroni &Wolfang Klein, Pour la defense de la culture: les textes du Congres international des ecrivains. Paris, juin 1935, Editions universitaires de Dijon). Αντιφασίστες όλοι και καλοπροαίρετοι οι περισσότεροι ακόμη απέναντι στον Στάλιν, όσο παράξενο κι αν ακούγεται αυτό σήμερα (παρότι δεν έλειψαν και οι φωνές που κατήγγελλαν τόσο το σταλινικό τρόμο και την πολιτική της ΕΣΣΔ όσο και την αντίληψη της χειραγώγησης του καλλιτέχνη από την πολιτική εξουσία), υποστήριζαν τη δημοκρατία, την ειρήνη, έναν κόσμο πολιτισμού ενάντια στη διαφαινόμενη επικράτηση της φασιστικής βαρβαρότητας.
Αναφερόμενος στην πολύπλοκη σχέση ανάμεσα στον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα στην Ευρώπη, ο Εντγκάρ Μορέν επισημαίνει στο ομώνυμο βιβλίο του πόσο η βαρβαρότητα μας απειλεί ακόμα και μέσα από στρατηγικές που υποτίθεται ότι την αντιμάχονται, πόσο ο πολιτισμός εμπεριέχει τη βαρβαρότητα και πως από τη βαρβαρότητα μπορεί να γεννηθεί πολιτισμός. Σήμερα ζούμε μέσα στη βαρβαρότητα προστατευμένοι σε μια όαση, έλεγε το 2005 ο Μορέν. Η έρημος όμως επεκτείνεται διαρκώς, η βαρβαρότητα βρίσκεται εντός των τειχών και έχει προ πολλού ξημερώσει για άλλη μια φορά μια φοβερή εποχή, όπου ο άνθρωπος οφείλει να υπερασπιστεί τα αυτονόητα, τον πλανήτη, την ειρήνη, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
ΣΆ αυτόν τον αγώνα δίνει δυναμικά το παρών ποικιλοτρόπως η παγκόσμια ποίηση, μεταξύ άλλων και μέσα από την “Παγκόσμια Κίνηση για την Ποίηση” (World Poetry Movement, http://www.wpm2011.org), η οποία δημιουργήθηκε από τα Διεθνή Ποιητικά Φεστιβάλ τον Ιούλιο του 2011 στο Μεντεγίν. Μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες της είναι η διοργάνωση ποιητικών αναγνώσεων σε όλο τον κόσμο στις 24 Σεπτεμβρίου 2011 και στόχο έχει να συγκεντρώσει “100.000 χιλιάδες ποιητές για την αλλαγή”. Μια αλλαγή που ορίζεται από την “παγκόσμια ειρήνη, την υπεράσπιση κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη, την αειφόρο ανάπτυξη ενός καινούργιου κόσμου, και την αναγέννηση της ομορφιάς, της αξιοπρέπειας και της αλήθειας.”Επειδή η ποίηση είναι “γνώση, επίγνωση και στοχασμός, απελευθέρωση, ενατένιση και πράξη, δημιουργική φαντασία και αδελφοσύνη.” (αντιγράφουμε από το δελτίο τύπου της Κίνησης. Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα όπου διοργανώνονται ποιητικές αναγνώσεις σε τόσο πολλές πόλεις και όχι μόνο στην πρωτεύουσα).
Ποιος να διαφωνήσει με όλα αυτά; Ποιος να μην συνταχθεί περήφανος με μια τέτοια κίνηση; Ακόμα κι αν όλοι ξέρουμε την από κάθε άποψη τραγική κατάληξη του συνεδρίου του 1935, ακόμα και αν όλοι ξέρουμε ότι στο παρελθόν η ποίηση, ο λόγος, ο πολιτισμός απέτυχαν, προσωρινά έστω, σε σχέση με τη βαρβαρότητα, μόνο ένας πολύπτυχος, ποικιλόμορφος αγώνας, ποιητικός και πολιτικός, μπορεί να στηρίξει τις ελπίδες για το μέλλον του κόσμου.
Κι επειδή ακριβώς το μέλλον του κόσμου περνά μέσα από την κατανόηση του άλλου, μέσα από τη γόνιμη συναίρεση της ταυτότητας με την ετερότητα, το περιοδικό μας αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο ποιητικό βραβείο, ένα βραβείο μεταφρασμένης ποίησης. Το βραβείο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του ποιητή και μεταφραστή ¶ρη Αλεξάνδρου, που πλούτισε και γονιμοποίησε με τις μεταφράσεις του τον ελληνικό λόγο. Το βραβείο ξεκινά με τις μεταφράσεις που έχουν εκδοθεί το 2011 και περισσότερες λεπτομέρειες για την απονομή του θα ανακοινωθούν στο επόμενο τεύχος.
0
Αγορά
