Διαχρονικός ρομαντισμός, ουτοπικός σοσιαλισμός, Φύση εναντίον πολιτισμού, δίψα για τα ουμανιστικά ιδεώδη της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης κι εκατοχρονίτικος ρομαντισμός, ισχυρός εν τούτοις, ενδυναμωμένος από τους εγκεφαλικώς στιχουργούντες που απόδιωξαν την ποίηση από τον φυσικό αποδέκτη της. Ο Κωνσταντίνος Παπαποστόλου επιτυγχάνει τη σύζευξη ιδεαλισμού-υλισμού, ρομαντισμού-πραγματισμού, απενοχοποίησης του Έρωτα και της ταυτόχρονης αγιοποιήσεώς του. Η ομιλούσα φωνή ψάλλει τον αρρενωπό έρωτά της για μια «μικρή» αιωνίως έφηβη παρθένα καλόγρια είκοσι ενός ετών (σελ. 45). Το βιβλίο βρίθει φαλλικών υπο-νοήσεων (σελ. 21, 32 κ.α.). Η Φύση λειτουργεί ως οργιαστικός συνεργός κι ουδέποτε συνένοχος. Τα στοιχεία της Φύσης χαρμόσυνη ταφόπλακα στον ματαιωμένο σωματικό έρωτα, αλλά και δοξαστικά του. Η ιδιόλεκτος κινείται μεταξύ λογιοτατισμού, καθομιλουμένης και μαλλιαρής δημοτικής («θεία μεταλαβιά», σελ. 32). Είναι πολυποίκιλη όπως και το απροσδιόριστο ύφος αυτού του αυθεντικού ποιητή, που περιγελά εμπράκτως τους λόγιους και τους υψιπετείς βολεμένους «αναρχικούς» και σβησμένους φάρους του Πνεύματος, σε μια κοινωνία εξόχως αναξιοκρατική, όπου επικρατεί και καρποφορεί η συνωμοσία των μετρίων (αφού οι ηλίθιοι πάνε αλλού: στα κόμματα και στις θρησκείες). Ναι, είναι ανατρεπτικός ο επαναστατικός αγιωτατισμός του ποιητή Κωνσταντίνου Παπαποστόλου. Είναι αιρετικός κι ευσεβής ταυτόχρονα, ενεργητικός και παθητικός, αρσενικός και θηλυκός, τουτέστιν Ανδρόγυς απολύτως ισορροπημένος με Ζωή και Θάνατο. Η θάλασσα, ως Μεγάλη Μητέρα Θεά που ανακατεύει τα «πληγωμένα βότσαλα» στην παραλία με την αέναη, τρυφερή και σκληρή συνάμα αναπνοή της. Αυτή η χρήση των αρχετύπων ως πρωτογενές υλικό καθιστά το ολιγοστό αλλά καθόλου ασήμαντο έργο του Κωνσταντίνου Παπαποστόλου εξόχως διαχρονικό και λυρικό. Η δραματικότητά του έντονη αλλά διακριτική, η μονολογικότητά του ανεπηρέαστη από κάθε αυτισμό, χρησιμοποιεί το εσύ για να υπερβεί το εγώ και να αναχθεί στο συλλογικό. Αυτό το μακροσκελές και οικονομημένο, άναρχο αλλά και δομημένο ποίημα, ταιριάζει στη δημοτική μας παράδοση και στη μακραίωνη παράδοση των κανταδόρων-τροβαδούρων-ραψωδών-τραγουδοποιών που ξέρουν πώς να υμνούν τη ζωή καταπατώντας τον θάνατο.
Επιτέλους κι ένας ποιητής που συνδιαλέγεται αληθώς με την Αιωνιότητα, παρακάμπτοντας το κρίσιμο τώρα κι αγνοώντας τις μικρότητες της καθημερινής, αστικής, πικρόχολης ζωής, αφού ο ποιητής Κωνσταντίνος Παπαποστόλου «του Αποστόλου και της Μελπομένης γεννήθηκε και κατοικεί στο Δράμεσι Αυλίδας, της επαρχίας Θηβών, του Νομού Βοιωτίας. Το πρώτο του βιβλίο, Η εν Αυλίδι Ελεγεία, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γκοβόστη το 2001. Η διαθήκη είναι το δεύτερο βιβλίο του».
Του ευχόμαστε να τριτώσει!
O Κωνσταντίνος Παπαποστόλου του Αποστόλου και της Μελπομένης γεννήθηκε και κατοικεί στο Δράμεσι–Αυλίδας, της επαρχίας Θηβών, του Νομού Βοιωτίας.
Το πρώτο του βιβλίο, Η Εν Αυλίδι Ελεγεία, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Γκοβόστη το 2001.
Η διαθήκη είναι το δεύτερο βιβλίο του.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
ΈΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ πως η πενηνταπεντάχρονη λογοτεχνική διαδρομή του Δημήτρη Καλοκύρη (δημοσίευσε τους πρώτους στίχους του το 1967, σε ηλικία 19 ετών)...
Η ανάγκη της ποίησης, πολύτροπη και ακμαία, ρυθμίζει πάντα δημιουργικά τη ζωή μας, είτε αναγνωρίζεται δημόσια και ικανοποιείται με εκδόσεις, είτε μένει...
Kαταπιάστηκα με το γράψιμο, από προσωπική ανάγκη. Για να αβγατίσω έστω λίγο το βήμα μου. Να κατανοήσω τις διαστάσεις του κόσμου, την ευθύνη του Ήλιου....
Η ανάγκη της ποίησης, πολύτροπη και ακμαία, ρυθμίζει πάντα δημιουργικά τη ζωή μας, είτε αναγνωρίζεται δημόσια και ικανοποιείται με εκδόσεις, είτε μένει...
ΣΚΟΠΙΑ
Έφτασα πάλι στη σκοπιά, παρέα με τα αστέρια Και με τον κόκκινο ουρανό που γίνεται τη μέρα. Το κρύο είναι τσουχτερό, λες κι έχει χιονίσει Και. ζέστη...
0
Αγορά
